Podatki 2018: Do 1000 zł bez obowiązku wpłaty zaliczek na PIT

Od 2018 r. podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej nie mają obowiązku wpłacania zaliczki, jeżeli kwota zaliczki podlegająca wpłacie w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek wpłaconych od początku roku nie przekracza 1000 zł.

Zgodnie z przepisami art. 44 ust. 3 i ust. 3f-3h ustawy o PIT, do których odnoszą się zmiany, które weszły w życie 1 stycznia tego roku, przedsiębiorcy opodatkowani według skali podatkowej, a także podatkiem liniowym, mają obowiązek odprowadzania w trakcie roku podatkowego miesięcznych, a po spełnieniu odpowiednich warunków, kwartalnych zaliczek na podatek.

Zaliczki miesięczne

Podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość takich zaliczek ustala się w następujący sposób:

1. obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę 3091 zł, stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 (tj. 556,02 zł) oraz najniższej stawki podatkowej określonej w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (tj. 18%);
2. zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b (dot. określenia podstawy opodatkowania, wysokości podatku i odliczania składek zdrowotnych);
3. zaliczkę za dalsze miesiące ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za miesiące poprzedzające.

Przy czym, przedsiębiorcy opodatkowani podatkiem liniowym (19%), tzn. na zasadach określonych w art. 30c ustawy o PIT, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie miesiące, z uwzględnieniem art. 27b (dot. odliczanie od podatku składek zdrowotnych).

Zaliczki kwartalne

Przedsiębiorcy będący małymi podatnikami oraz podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej mogą wpłacać zaliczki kwartalne. Wysokość tych zaliczek ustala się w następujący sposób:

1. obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę 3091 zł, stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 (tj. 556,02 zł) oraz najniższej stawki podatkowej określonej w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (tj. 18%);
2. zaliczkę za ten kwartał stanowi podatek obliczony od dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b (dot. określenia podstawy opodatkowania, wysokości podatku i odliczania składek zdrowotnych);
3. zaliczkę za kolejne kwartały ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za poprzednie kwartały.

Dodajmy, że podatnicy opodatkowani podatkiem liniowym, będący małymi podatnikami oraz podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej mogą wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki kwartalne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie kwartały, z uwzględnieniem art. 27b (odliczenie od podatku składek zdrowotnych). Przepis art. 22k ust. 11 stosuje się odpowiednio.

Małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku VAT) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych równowartości 1 200 000 euro. Przeliczenia na złote kwoty tego limitu dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł. W 2018 r. małym podatnikiem jest przedsiębiorca, u którego wartość przychodu ze sprzedaży nie przekroczyła w 2017 r. kwoty 5 176 000 zł (w 2017 r. była to kwota 5 157 000 zł).

Z kolei podatnikiem rozpoczynającym prowadzenie działalności gospodarczej jest podatnik, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia nie prowadził działalności gospodarczej samodzielnie lub jako wspólnik spółki niebędącej osobą prawną lub działalność taką nie prowadził małżonek podatnika, jeśli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa. Zaznaczmy, że taki przedsiębiorca, jeżeli w kolejnych latach będzie miał status małego podatnika, również będzie miał prawo opłacać zaliczki kwartalne.

Zmiany od 2018 r.

Zgodnie z tzw. dużą nowelizacją ustaw o podatkach dochodowych, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej nie mają obowiązku wpłacania zaliczki obliczonej według powyższych zasad, jeżeli podatek należny od dochodu osiągniętego od początku roku pomniejszony o sumę zaliczek wpłaconych od początku roku nie przekracza 1000 zł. Przy czym, jeżeli podatek należny od dochodu osiągniętego od początku roku pomniejszony o sumę zaliczek wpłaconych od początku roku przekracza 1000 zł, wpłacie podlega różnica pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek wpłaconych od początku roku.

Powyższe rozwiązanie, zgodnie z którym podatnicy nie mają obowiązku wpłacania zaliczki w ściśle określonym przypadku oznacza, że mają prawo do jej wpłacenia. Wybór w tym zakresie pozostawia się zatem podatnikowi. Co istotne, podatnik nie ma obowiązku informować organu podatkowego o podjętej decyzji.

Nowa zasada dotyczy także podatników, którzy oprócz dochodów z działalności gospodarczej osiągają równocześnie przychody z najmu lub dzierżawy, a także działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochód ustalany jest na podstawie prowadzonych ksiąg, dla których to przychodów oblicza się jedną zaliczkę.

Przykład 

Zaliczka na podatek dochodowy za styczeń 2018 r. wyniosła 950 zł. Z uwagi na fakt, że kwota ta nie przekracza 1000 zł, podatnik może jej nie wpłacać na rachunek urzędu skarbowego. Załóżmy, że zaliczka za luty 2018 r. wyniosła 200 zł. Zatem, jeśli podatnik:

• wpłacił 950 zł zaliczki za styczeń – podatnik może nie wpłacać lutowej zaliczki (200 zł) na rachunek urzędu skarbowego. Wynika to z tego, że podatek należny od dochodu osiągniętego od początku roku pomniejszony o sumę zaliczek wpłaconych od początku roku nie przekroczył 1000 zł, tj. w naszym przykładzie: 200 zł = 1150 zł – 950 zł (tj. podatek należny za styczeń i luty minus wpłacona zaliczka za styczeń),
• nie wpłacił 950 zł zaliczki za styczeń – podatnik ma obowiązek wpłaty całej kwoty 1150 zł na rachunek urzędu skarbowego, ponieważ podatek należny od dochodu osiągniętego od początku roku pomniejszony o sumę zaliczek wpłaconych od początku roku przekroczył 1000 zł, tj. w naszym przykładzie: 1150 zł = (950 zł + 200 zł) – 0 zł (tj. podatek należny za styczeń i luty minus wpłacona zaliczka za styczeń, a raczej jej brak).

Ważne! 
Z nowego rozwiązania nie mogą korzystać podatnicy, którzy wybrali zaliczki wpłacane w formie uproszczonej, a także podatnicy opodatkowani zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Podstawa prawna:

• art. 44 ust. 3 i ust. 3f-3h oraz ust. 15 i 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 200)